Zawsze pamięta się to, czego nie można zapomnieć (Jola, „Rozmowy kontrolowane”)

wtorek, 14 lipca 2009

CATAPILLA: Calverta wstęp do Hawkwind

----------------------------------------------------
Catapilla była grupą brytyjską, działającą dość krótko w okresie wczesnych lat siedemdziesiątych. Założycielem zespołu był saksofonista i klawiszowiec Robert Calvert.
Zespół nagrał dwa bardzo interesujące albumy wydane przez Vertigo. Debiutancki album zawierał mieszankę heavy rocka oraz jazzu. Utwory charakteryzowały gitarowe pasaże przeplatające się z partiami instr. klawiszowych oraz organami. i saksofonem
Wielką atrakcją była wokalistka Anna Meek, posiadająca bardzo charakterystyczny głos oraz oryginalny sposób posługiwania się nim.
Fragmentami grupa przypominała Colosseum, Van Der Graaf Generator żowany z Soft Machine czy Nucleus.
Sztandarowym utworem z pierwszej płyty jest dwudziestopięciominutowy "Embryonic Fusion" - kwintesencja stylu grupy.
Po nagraniu debiutanckiego albumu część muzyków odeszła z zespołu. Pozostali złonkowie-założyciele: Robert Calvert oraz Anna Meek, Graham Wilson dookoptowali nowych insrtrumentalistów i przystąpili do nagrywania drugiej płyty :"Changes".
Płyta okazała się również ciekawa jak debiut.
Styl grupy pozostał ten sam jedynie trochę wzbogaciły go elementy psychodelii oraz nawet eksperymentu muzycznego.
Mimo tego, płyta przeszła prawie nie zauważona. Po części stało się tak dlatego, że rok 1972 obfitował w wiele ważnych dzieł rockowych, a Catapilla nie posiadała odpowiednio prężnego impresario oraz dobrej promocji.
Do tego brak odpowiedniej ilości tras koncertowych oraz tarcia wewnętrzne w grupie spowodowały wkrótce jej rozwiązanie.
Większość z członków grupy odeszła z muzycznego biznesu i dziś ich nazwiska są znane tylko najzagorzalszym fanom.
Robert Calvert dołączył do Hawkwind i przez wiele lat z wielkim powodzeniem w tej grupie kontunuował swoją muzyczną karierę. Faktem pozostaje, że Catapilla okazała się bardziej docenionym zespołem dziś - ponad 30 lat po debiucie, niż w latach swojej działalności.

---------------- DYSKOGRAFIA ----------------------
Catapilla (Vertigo 6360 029) 1971
Changes (Vertigo 6360 074) 1972
--------------------------------------------------------
--------------------- PERSONEL ---------------------
Anna Meek - Vocals
Graham Wilson - Lead Guitar
Robert Calvert - Alto Tenor Saxophone
Theirry Reinhardt - Tenor Alto Flute, Clarinet (1971)
Hugh Eaglestone -Tenor Saxophone (1971)
Dave Taylor - Bass (1971)
Malcom Firth - Drums (1971)
Carl Wasard - Bass (1972)
Ralph Rawlinson - Organ, Elecrtic Piano (1972)
Brian Hanson - Drums (1972)
-------------------------------------------------------

niedziela, 5 lipca 2009

TRANQUILITY: amerykańska drzemka

----------------------------------------------------------
Grupa powstała w 1971 roku w Wielkiej Brytanii. O dziwo, większą karierę zrobiła w Stanach Zjednoczonych gdzie częściej koncertowała.
Pomysłodawcą i menedżerem był Ashley Kozak osławiony współtwórca sukcesów Donovana. Grupa miała wypełnić lukę między Rare Bird a Foghat (jak pisano w gazetach), ale ich pierwszy Lp. Tranquility był raczej dziwnym połączeniem stylów The Beatles i Hollies w progresywno folkowym sosie. Skład zespołu przedstawiał się następująco: Eric Dillon - perkusja (poprzednio Fat Mattress), Terry Shaddick - gitara, Kevin McCarthy - bas (poprzednio Cressida) tylko w 4 utworach, zastąpiony przez Jima Levertona, którego z kolei zmienił John Perry (Grapefruit) , Tony Lukyn - pianino i organy oraz Berkeley Wright - gitara.
Po "ciepłym" przyjęciu debiutanckiego longplaya, grupa ruszyła na tourne po USA. Trasa zakończyła się pełnym sukcesem i zaowocowała ofertą nagrania drugiej płyty dla Epic Records.
W tym czsie doszło do kilku zmian w składzie grupy. Odeszli Dillon i Perry a w ich miejsce pozyskano Berie Hagley'a oraz znanego z Tucky Buzzard i Fuzzy Duck Paula Francisa. Dodatkowo do grupy wrócił Kevin McCarthy ale... jako gitarzysta.
Płyta "Silver" okazała się bardzo ciekawą pozycją (zdecydowanie lepszą od debiutu) Utwory były bardziej poetyckie, muzyka płynąca, ciepła - jednym słowem grupa powoli dopracowywała własny styl. W tym czasie otwierała koncerty bądź wręcz jako gwiazda występowała wraz z wieloma "wielkimi" grupami takimi jak np. Yes, The Eagles, David Bowie, J. Geils Band, New Riders of the Purple Sage, Black Oak Arkansas oraz Edgar Winter.
Sielanka skończyła się w 1974 roku. Dwuletnia przerwa w nagraniach (tylko dwa single z 1973 i 1974 roku) była powodem rozwiązania umowy z wytwórnią Epic i przejściem "na chwilę" do Island (singiel Midnight Fortune / One Day Lady oraz dwa nagrania na nigdy nie wydany singiel) Prawdopodobnie na skutek większego zainteresowania solowymi projektami niż istnieniem grupy - muzycy podjęli decyzję o rozwiązaniu Tranquility.
Bez wątpienia zespół był dużą ciekawostką pierwszej połowy lat 70-tych. Ich styl, choć niezbyt orginalny, pozostanie po kilku przesłuchaniach ich dorobku rozpoznawalny tak jak okładka płyty Silver gdzie wykorzystano grafikę wspaniałego czeskiego artysty Muchy.


---------------- DYSKOGRAFIA ----------------------
Tranquility (Epic EPC 64729) 1971
Silver (Epic EPC 65418; US issue, Epic E 31989) 1972
--------------------------------------------------------
--------------------- PERSONEL ---------------------
Eric Dillon - perkusja (1971)
Terry Shaddick - gitara,
Kevin McCarthy - bas (1971) gitara (1972)
Jim Leverton - bass (1971)
John Perry - bass (1971)
Tony Lukyn - pianino i organy
Berkeley Wright - gitara
Berie Hagley - perkusja (1972)
Paul Francis - perkusja (1972)
-------------------------------------------------------

środa, 1 lipca 2009

TEMPEST: ostatnie takie trio

---------------------------------------------------------

Krótko istniejąca formacja brytyjska założona przez perkusistę Colloseum Jona Hisemana. Do współpracy udalo mu sie pozyskać kilku liczących się w świecie muzycznym instrumentalistów: Marka Clarke'a również z Colloseum, Paula Williamsa z Juicy Lucy oraz grającego wcześniej m.in. w "Igginbottom i Nucleus Allana Holdswortha.

Posiadając takie "gwiazdy" należało wysko zawiesić artystyczną poprzeczkę. Tak treż się stało. Kapitalny prog-jazz rockowy album Jon Hiseman's Tempest wydany w 1973 roku w pełni potwierdził kunszt artystyczny muzyków. Zawierał rozbudowane, inspirowane często dokonaniami Cream (których niektórzy muzycy uważali za swoich guru) oraz Colloseum utwory. Płyta została ciepło przyjęta przez słuchaczy dlatego Tempest wyruszyli na trasę koncertową (wystąpili m.in. na Reading Festival - sierpień 1973). Do zespołu dookoptowano Ollie Halsalla (gitara) grającego wcześniej w Timebox, Boxer oraz prześmiesznych The Rutles. Zresztą Halsall nie był osobą nową i nieznaną. Podobno uczestniczył już w nagrywaniu debiutanckiej płyty grupu. W każdym razie teraz oficjalnie na koncertach występował jako członek zespołu.

Przed rozpoczęciem rejestracji nagrań na drugi albumu (w London's Air Studios - pod okim Garego Brona ) zespół postanowili opuścić dwaj członkowie Holdsworth i Williams. Jak podają niektóre źródła Holdsworth był rozczarowany zbyt rockowym obliczem grupy, który niezbyt mu odpowiadał (wolał jazzrock lub sam jazz). Tym sposobem na placu boju została trójka: Hiseman, Clarke, Halsall.

Album Living In Fear, nagrany w połowie 1974 roku był zdecydowanie bardziej rockowy od poprzednika. Zawierał wiele wspaniałych pozycji, zagranych z niesamowitym dynamizmem i werwą. Dla wielu słuchaczy jest to jedna z lepszych płyt rockowych lat 70-tych.

Niestety obciążenia koncertowe, nieporozumienia oraz dodatkowe, solowe sesje nagraniowe członków doprowadziły do rozwiązania grupy.

Rok później Hiseman powołał do życia Colloseum II.


---------------- DYSKOGRAFIA ----------------------

Jon Hiseman's Tempest (Bronze ILPS 9220) 1973
Living In Fear (Bronze ILPS 9267) 1974
--------------------------------------------------------
--------------------- PERSONEL ---------------------

Jon Hiseman - Drums
Mark Clarke - Bass
Allan Holdsworth - Guitar (1973)
Paul Williams - Vocals (1973)
Ollie Halsall - Guitar, Vocals (1974)
-------------------------------------------------------
Clipy: